Jhini jhini waje bin | B B Borkar | Marathi Kavita

Balakrishna Bhagwant Borkar
(Born: 30 November 1910, Died: 8 July 1984)

झिणिझिणि वाजे बीन

झिणिझिणि वाजे बीन
सख्या रे,
अनुदिन चीज नवीन

कधि अर्थाविण सुभग तराणा
कधी मंत्रांचा भास दिवाणा
सूर सुना कधि केविलवाणा
शरणागत अतिलीन

कधि खटका, कधि रुसवा लटका
छेडी कधि प्राणांतिक घटका
कधि जिवाचा तोडुन लचका
घेते फिरत कठीण

सौभाग्ये या सुरांत तारा
त्यातुन अचपळ खेळे पारा
अलख निरंजन वाजविणारा
सहजपणात प्रवीण

__ बा. भ. बोरकर [ba bha borkar]

Jeevan tyana kalale ho | B B Borkar | Marathi Kavita

Balakrishna Bhagwant Borkar
(Born: 30 November 1910, Died: 8 July 1984)

जीवन त्यांना कळले हो

मीपण ज्यांचे पक्‍व फळापरी
सहजपणाने गळले हो
जीवन त्यांना कळले हो

जळापरी मन निर्मळ ज्यांचे,
गेले तेथे मिळले हो
चराचरांचे हो‍उनि जीवन
स्‍नेहासम पाजळले हो
जीवन त्यांना कळले हो

सिंधूसम हृदयांत जयांच्या
रस सगळे आकळले हो
आपत्काली अन्‌ दीनांवर
घन हो‍उनि जे वळले हो
जीवन त्यांना कळले हो

दूरित जयांच्या दर्शनमात्रे
मोहित हो‍ऊन जळले हो
पुण्य जयांच्या उजवाडाने
फुलले अन्‌ परिमळले हो
जीवन त्यांना कळले हो

आत्मदळाने नक्षत्रांचे वैभव
ज्यांनी तुळिले हो
सायासाविण ब्रह्म सनातन
उरींच ज्यां आढळले हो
जीवन त्यांना कळले हो

__ बा. भ. बोरकर [ba bha borkar]

Chadhau gagani nishani aamuche | B B Borkar | Marathi Kavita

Balakrishna Bhagwant Borkar
(Born: 30 November 1910, Died: 8 July 1984)

चढवू गगनि निशाण आमुचे

चढवू गगनि निशाण आमुचे,
चढवू गगनि निशाण
कोटि मुखांनी गर्जू
जय जय स्वतंत्र हिंदुस्थान

निशाण अमुचे मनःक्रांतिचे,
समतेचे अन्‌ विश्वशांतिचे
स्वस्तिचिन्ह हे युगायुगांचे
ऋषिमुख-तेज महान

मूठ न सोडू जरि तुटला कर,
गाऊ फासहि आवळला जर
ठेवू निर्भय ताठ मान ही
झाले जरि शिरकाण

साहू शस्‍त्रास्‍त्रांचा पाउस,
आम्ही प्रल्हादाचे वारस
सत्य विदारक आणू
भूवर दुभंगून पाषाण

विराटशक्ती आम्ही वामन,
वाण आमुचे दलितोद्धारण
नमवू बळिचा किरीट
उद्धट ठेवुनि पादत्राण

हिमालयासम अमुचा नेता,
अजातशत्रू आत्मविजेता
नामे त्याच्या मृत्युंजय
हे चढवू वरति निशाण

__ बा. भ. बोरकर [Ba Bha borkar]

Kashi tujh samajau sang | B B Borkar | Marathi Kavita

Balakrishna Bhagwant Borkar
(Born: 30 November 1910, Died: 8 July 1984)

कशि तुज समजावु सांग?
का भामिनि उगिच राग?

हास्याहुनि मधु रुसवा
हेमंती उष्ण हवा
संध्येचा साज नवा
हा का प्रणयानुराग?

चाफेकळि केवि फुले?
ओष्ठ-कमल जेवि उले?
भोवति मधुगंध पळे
का प्रसन्‍न वदन-राग?

वृत्तींचा होम अमुप
त्यात जाळु गे विकल्प
होउनिया निर्विकल्प
अक्षय करु यज्ञयाग

ओठांचे फेड बंध
गाइ गडे मुक्त छंद
श्वासांचे करू प्रबंध
हृदयांचे मधु प्रयाग

__ बा. भ. बोरकर

Uttar Ratra Olandun | B B Borkar | Marathi Kavita

Balakrishna Bhagwant Borkar
(Born: 30 November 1910, Died: 8 July 1984)

उत्तररात्र ओलांडून खुळे चांदणे घरात आले
गाढ झोपेत मूल मूल दवामधले फूल झाले


आई त्यांची हिरवी वेल पान्पान आळसलेली
स्वप्नपत्री खुडत असताना मोतीचूर पावसात न्हाली

सोनदिवीचे पाचही डोळे जागून झाले मंद मंद
गार झोंबरा वारा आला घरात ओतीत धुंद गंध

मीच तेव्हढा जागा झालो गगनभर पांगली वीज
अकस्मात नागीण कशी प्राण चाटून गेली वीज

अंधारातल्या पारिमीता संपून उजळ झाली शुद्ध
शिळ्यापाक्या सुखाखाली उपासपोटी दिसला बुद्ध

खिडकीमधून उडत आले बोलले कोवळे पिंपळपान
" पावस-पाण्यात पिकली पुनव चल लवकर वेचून आण "

वेडे पाय चालू लगले तोच जूनी आठवण झाली
उंबरठ्यापाशी कपाळभर दरदरून हूम आली

तसाच फिरुन वारें कसा जागवले मी सारे घर
त्याच्या संगे वेचली पुनव चूर होऊन रात्रभर

रोज चांदणे घरांत येते फुलतो संसार पिंपळ कसा
कवडसासा अजून बुद्ध बसून आहे उघडून पसा

__ बा. भ. बोरकर

Disali Nasatis Tar | B B Borkar | Marathi Kavita

Balakrishna Bhagwant Borkar
(Born: 30 November 1910, Died: 8 July 1984)

रतन अबोलीची वेणी माळलेली
आणि निळ्या जांभळ्या वस्त्रालंकारात

संध्येसारखी बहरलेली तू
तळ्याकाठच्या केवड्याच्या बनात
आपल्याशीच हसताना मला दिसली नसतीस
तर आज माझ्या जीवनाच्या अस्ताचलावर
हा भुलावणा सप्तरंगी सोहळा
असा सर्वांगांनी फुलारलाच नसता.

आपल्याच नादात तू
पाठ फिरवून परत जाताना
तुझी पैंजणपावले जिवघेण्या लयीत
तशी पडत राहिली नसती
तर माझ्या आनंदविभोर शब्दांतून
कातरवेळची कातरता
आज अशी झिणझिणीत राहिलीच नसती.

अबोलकेपणाच्या गूढ गाढाईने
जाईजुईच्या सान्द्र मंद सुगंधाचा लळा
सहज चुकार स्पर्शाने तू मला लावला नसतास
तर उमलत्या फुलपाखरांची
आणि मुक्याभाबड्या जनावरांची
आर्जवी हळूवार भाषा
इतक्या स्पष्टपणाने मला कळलीच नसती.

तू कशामुळे माझी जिवलग झालीस
ते खरेच मला आता आठवत नाही
पण मला तोडताना
समुद्रकाठच्या सुरुंच्या बनात
मिट्ट काळोखातून चंद्रकोर उगवेपर्यन्त
तू मुसमुसत राहिलीस
हे मात्र मी अजून विसरू शकलेलो नाही.
त्या वेळची तुझी ती आसवे
अजून माझ्या कंठाशी तुडुंबलेली आहेत.
तू तेव्हा तशी मुसमुसली नसतीस
तर माझ्या शृंगाराचा अशोक
आज करुणेच्या आरक्त फ़ुलांनी
असा डवरलाच नसता.

तू तेव्हा आकाशा एवढी विशाल
आणि अवसेच्या गर्भासारखी दारूण
निराशा मला देउन गेली नसतीस
तर स्वत:च्याच जीवन-शोकांतिकेचा
मनमुराद रस चाखून
नि:स्संग अवधूतासारखा
मी या मध्यरात्रीच्या चांदण्यात
असा हिंडत राहिलोच नसतो.

तू केवळ माझी प्रेयसी नव्हतीस
माझी सशरीर नियती होतीस.
तसे नसते तर आज जो काय मी झालो आहे
तो झालोच नसतो.

__बा. भ. बोरकर