 |
| Tya mantarlelya raani | Spruha Joshi |
Tya mantarlelya raani | Spruha Joshi Marathi Kavita
त्या मंतरलेल्या रानी
मन हळवे वेड स्वरांचे
कळ सोसत आज मुक्याने
झेलते दु:ख जन्माचे
सावल्यान् मागुनी वाटा
पळ्तात रोधुनी श्वास
फरफटते नशीब अवघे
तरीही सम्पेना आस
फुलण्याआधीच कितीदा
कोमेजुन मोहोर जाई,
अंताचे नकोच ओझे
उगमाची एकच घाई!
या मंतरलेल्या रानी
आरसा असे डोहाचा
खळबळते लाट जराशी
चेहरा हसे काळाचा!
No comments:
Post a Comment