Arth leuni pahile akshar | Guru Thakur | Marathi Kavita

अर्थ लेउनी पहिले अक्षर
कधी उमटले कळले नाही,

करी घेतला वसा न चुकला
पाउल मागे वळले नाही

सुन्न खिन्न कातर एकांती
सोबत माझी अक्षर झाले
थिजलो जेव्हा सभेत भरल्या
तिथेही धावून अक्षर आले
कुठ्ला हा अनुबंध म्हणावा?
कोडे मजहे सुटले नाही

होऊन अश्रू कधी ओघळ्ले
कधी सांत्वने घेउन आले
रणरणत्या मध्यान्ही वेडा
मेघ होऊनी भिजवून गेले
आली गेली कैक वादळे
विण नात्यांची टिकली नाही

गेली उलटुन युगे अता त्या
अनुबंधासही अंकुर फुटले
प्रश्न अताशा पडे जगाला
मी कुठला अन अक्षर कुठले
परस्परांतच असे मिसळ्लो
नुरले आता विरळे काही
_ गुरु ठाकूर


Arth leuni pahile akshar
Kadhi umatale kalale nahi,
Kari ghetla vasaa na chukla
Paul mage valale nahi

Sunn khinna katar ekanti
Sobat Majhi akshar jhale
Thijalo jenvha sabhet bharlya
Tithehi dhavun akshar aale
Kuthla ha anubandh mhanava?
Kode majhe sutle nahi

Houn ashru kadhi oghalale
Kadhi saanwane gheun aale
Ranrantya madhyanhi veda
Megh houni bhijavun gele
Aali geli kaik vadale
Vin natyanchi tikli nahi

Geli ultun yuge ata tya
Anubandhsahi ankur futale
Prashna atasha pade jagaala
Mi kuthla an akshar kuthle
Parsparantch ase misalalo
Nurale aata virale kahi
_Guru Thakur